Pavarotti, een Kerstverhaal, Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 2

Gewapend met haar vioolkoffer trekt Liza ’s maandagsmiddags de deur van het kostershuis achter zich dicht. Morgen doen de leerlingen van de muziekschool mee aan het wereldberoemde feest, Kaarsjesavond, in de stad. Vanmiddag krijgen ze hun laatste oefeningen en instructies.

Liza kijkt omhoog. Er hangen grijze wolken in de lucht. Misschien komt er sneeuw. Van haar mag het opgespaard worden. Dan kan er met de kerst een extra dikke deken over de stad gelegd worden. Ze houdt van de stille, sprookjesachtige sfeer die sneeuw met zich meebrengt. Ze staat te dubben. Zal ze over het Moleneind lopen of Achter de Kerk langs? Als ze langs de kerk loopt, kan ze hèm tegenkomen. Als ze de straat achter haar huis neemt, is ze kinderachtig. Ontlopen heeft altijd maar voor een poosje zin.

‘Oké, laten we een flinke meid zijn’, spreekt ze zichzelf toe. Toch wel een beetje gespannen kiest ze voor het pad langs de kerk. Spiedend kijkt ze achterom naar de Willem Vroesentuin. Een paar koukleumende toeristen stappen net het hek door en komen haar richting uit om de warmte van de kerkwinkel op te zoeken. Verder ziet ze niemand. Ze speurt het pad langs de kerk af tot aan de kromming. Op het smalle, vieze slootje langs het keienpad ligt een dun laagje ijs. Ze passeert het bruggetje naar het Catharina Gasthuis. Zoekend kijkt ze door het poortje de museumtuin in. Niemand te zien.

Bij de steenhouwer een paar meter verderop is het een herrie van jewelste. Voor zijn deur is alles grijs van het gruis. Zo snel ze kan, loopt ze langs. Haar oren tuten van het geluid van de steenzaag.

Langs de zijkant van de St. Jan zijn hier en daar steunberen gemetseld. Net poten, zoals bij een kraanwagen, om te voorkomen dat de kerk wegzakt in de drassige grond waarop de stad staat.

Liza kijkt steels achter de steunen. Voorzichtig loopt ze onder de boog door die de kerk met de overkant van het pad verbindt. Vlak na die boog aan de rechterkant tegen de kerk aan is een diepe inham in de kerkmuur. Daar ben je tamelijk beschut tegen de wind en ’s avonds is het er donker. Een prachtige schuilplaats. Liza probeert alvast om de boog heen te kijken. Ze let niet goed op de klinkers die schots en scheef in het pad zitten. Haar voet glijdt weg, haar enkel knakt dubbel en voor ze het weet zit ze op haar knieën op de koude grond. Stom kind, scheldt ze zichzelf uit. Laat je toch niet zo op stang jagen door iets wat er helemaal niet is. Haar koffer is opengesprongen en ligt anderhalve meter bij haar vandaan. Ze probeert hem te pakken, maar dat is pijnlijk voor haar knieën. Ze kan beter eerst weer opstaan.

‘Zal ik je helpen?’, klinkt een warme, vrolijke stem achter haar. Daar is tie flitst het door haar heen. Ze voelt het bloed wegtrekken uit haar hoofd. Haar armen en benen voelen slap aan. Ze draait haar hoofd en kijkt in z’n donkerblauwe ogen. Zijn handen steekt hij lachend naar haar uit. Aarzelend en verlegen glimlachend pakt ze zijn hand. Al snel staat ze weer op haar benen. Ze klopt wat vuil van haar kleren en pakt de vioolkoffer aan die hij van de straat geraapt heeft.

‘Je moet meer slapen, mevrouw, zo gebeuren er ongelukken.’ Haar gezicht kleurt en ze krijgt het warm.

‘Ik moet naar de muziekschool’, hakkelt ze. ‘Ik ga gauw verder.’ Ondertussen scheldt ze zichzelf uit voor bangerik. Probeer nog iets leuks te zeggen, spoort ze zichzelf aan, maar haar hoofd zit vol met purschuim. Het lukt niet. Even nog kijkt ze hem aan. Zijn mond en zijn ogen lachen en ze ziet een rij spierwitte tanden. Zijn lange zwarte haar hangt tot op zijn schouders. Naar zijn kleren kijkt ze niet. Ze kan wel raden hoe die eruitzien.

‘Doei’, zegt ze. Ze draait zich om en loopt snel weg. Haar enkel doet een beetje pijn, maar ze kan er goed op lopen. Net op tijd is ze op de zolder aan de Westhaven. Meneer Kwartsmaat staat al klaar met zijn dirigentenstokje om de begintonen aan te geven. Nog nahijgend van het traplopen en de schrik gaat Liza naast haar vaste buurvrouw zitten en pakt haar spullen. Niet veel later neemt de muziek haar helemaal in beslag en komt ze tot rust.

Back to Home page

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 3

Geniet je van het Kerstverhaal? Wil je ook andere verhalen lezen? Ik heb twee boeken voor je die vandaag nog kan gaan lezen. Klik op de links voor de Nederlandse versie: Hitchhiker en Elsa.

Hitchhiker: nineteen, homeless, and chasing a dream — can Nadia survive without losing herself? She left with hope. She stayed for survival on Victoria’s unforgiving streets.