Ik verhuisde toen de knoppen van de kastanjeboom uitliepen en de kersenboom roze bloempjes had.
Die week, ik sliep al in het nieuwe huis, ging ik iedere avond terug om het oude huis schoon te maken en de overgebleven spullen op te halen.
Steeds leger werd het en schoner.
Het was donker als ik stopte met schrobben en poetsen en ik weer vertrok.
Hoe minder van mijn spullen er in het huis waren, hoe griezeliger het voelde als ik in het donker de deur achter me dichttrok en naar mijn auto liep, die voor het huis geparkeerd stond.
Hoewel mijn buren aan beide zijden op ruim 100 meter afstand woonden, en onze tuinen door veel dikke bomen en bosjes gescheiden werden, voelde ik dat er iemand in de buurt rondhing.
Waren het de herten die over mijn land liepen en me in de gaten hielden, of was het een bergleeuw die me bestudeerde?
Of, zou het waar wezen dat het op Mt Sicker spookte?
Ik had verhalen gehoord van een ronddwalende, witte gedaante op de weg die naar de berg leidt.
Zij zou de geest zijn van een vrouw die jaren geleden op de weg door een aanrijding verongelukt was. Ik heb haar gelukkig nooit ontmoet.
Ook op de berg zelf schijnt het te spoken en dan heb ik het nog niet eens over Bigfoot die er, volgens de stellige overtuiging van de eilandbevolking, zijn woonplaats heeft.
Ik heb 4,5 jaar onderaan de berg gewoond.
Nooit heb ik, ondanks mijn enorme nieuwsgierigheid, het lef gehad alleen de berg op te gaan, om te zoeken naar de overblijfselen van het verdwenen mijndorp dat 120 jaar geleden nog bruiste van activiteit.
Het mijndorp, waar zich een gruwelijk drama heeft afgespeeld.
Mijn nieuwe woning heeft zicht op de achterkant van de berg, daar waar de wagons vol met goud, zilver en vooral koper de berg afdenderden.
Op de weg waarlangs mijn nieuwe huis staat, rijd ik halverwege over het spoor dat naar de houtzagerij en smelterij van Crofton gaat, een dorpje 10 km verderop, gelegen aan de oceaan waar de gesmolten schatten verscheept werden naar Amerika en de rest van de wereld.
De omgeving en de verhalen die de ronde doen, inspireerden me tot het schrijven van ‘Elsa’. Ben je ook nieuwsgierig wat er zich zo’n 120 jaar geleden op de berg heeft afgespeeld? Klik dan hieronder om alvast de eerste bladzijden van ‘Elsa’ te lezen. In het najaar van 2024 hoopt het boek in de boekwinkels te liggen en kun je de rest lezen. Veel plezier!
In het najaar van 2016 bracht ik mijn zoon terug naar de veerboot in Nanaimo. Hij studeerde in Vancouver en bracht de vakanties en weekenden thuis, in Chemainus op Vancouver Island, door. Langs de highway zag ik een meisje met een hond staan liften. Ze inspireerde me tot het schrijven van het verhaal over Nadia die van huis weg loopt en terecht komt in het daklozenkamp van Victoria. Ze brengt daar de koude, natte winter door. Voor Nadia is er licht aan het einde van de tunnel, maar in het echte leven is er voor veel daklozen geen zicht op een beter leven, vooral omdat de regering van Canada enkele jaren geleden de subsidiekraan heeft dichtgedraaid voor mensen die mentaal zwak zijn. Zij belandden op straat. Het verslaafdenprobleem is enorm uit de hand gelopen sinds de regering van British Columbia het gebruik van drugs heeft gelegaliseerd. Gelukkig zijn er mensen die zich het lot van de daklozen en verslaafden aantrekken. Een van de groepen die zich inzetten voor de verslaafden en daklozen is Life on Wheels, de grassroot organisatie die ik heb helpen opzetten in het voorjaar van 2021. Ook is er nu een vrouwenopvang in Duncan geopend waar mishandelde, dakloze vrouwen, een veilig heenkomen kunnen zoeken. Voor ongewenst zwangere vrouwen, waarvan er veel helaas op straat leven, is House of Grace, een christelijk Pregnancy Center opgericht waar deze vrouwen hulp aangeboden krijgen. Kerken, zoals de Duncan Christian Reformed Church, delen regelmatig maaltijden uit aan dak- en thuislozen. De voedselbank wordt dagelijks druk bezocht en wordt gelukkig door de winkels rijkelijk voorzien van voedsel. Met de opbrengst van de verkoop van dit boek hoop ik een steentje bij te dragen aan de verlichting van de trieste situatie waarin daklozen en verslaafden verkeren. Je begrijpt dat ik dit boek dus van harte aanbeveel! Alvast hartelijk dank!
In 2007 deed ik mee aan de verhalenwedstrijd die ter gelegenheid van de christelijke kinderboekenmaand uitgeschreven was door de christelijke bibliotheek ‘Tolle Lege’. Samen met nog een aantal winnende verhalen kwam mijn verhaal in het boek ‘De Jutters van Schiermonnikoog’ terecht. Ook verhalen van Janwillem Blijdorp, Adri Burghout, Riny van der Mark en Ben de Raaf zijn in het boek opgenomen.
Mijn verhaal gaat over een Engelse piloot die ‘s nachts naar de stad Maagdenburg in Duitsland vliegt om te gaan bombarderen. Zijn vliegtuig wordt onderweg uit de lucht geschoten. Hij weet met zijn parachute veilig op de grond te landen, maar de Duitse plattelandsbewoners zijn niet van plan hem zomaar te laten ontsnappen…
Wil je het hele verhaal lezen? Klik dan op de foto van het boek.
Nettie Leeflang 